Bewegen
Lesson Learned - Martine Schrage
De flipperkast-onthechting waarover ik in mijn vorige blog schreef, mag dan wel de heilige graal zijn die ik meebracht van mijn pelgrimstocht, het was natuurlijk lang niet de enige.
Op het gevaar af je hier te vervelen met een lange opsomming, zijn hier de andere cadeautjes, pareltjes en inzichten die ik bij elkaar verzamelde op deze schattenjacht. Het waren er zoveel dat ik me haast een breuk tilde aan deze rugzak vol juweeltjes. Toch nam ik ze allemaal mee naar huis, want ik wil ze nooit meer kwijt.
Edoch, voor ik mijn spervuur van inzichten op u loslaat, een klein disclaimertje: eigenlijk is er niks nieuws onder de zon. Al die dingen waarvan ik me zo bewust werd onderweg, wist ik al. Toch voelt het allemaal nieuw. Omdat de ervaring van het vóelen zoveel dieper zakt dan alles gewoon wéten.
Mezelf aldus goed ingedekt hebbende, vat ik hierbij de koe bij de horens. Kom maar op met die lessons learned!
dankbaarheid
Daarover heb ik al veel geschreven in mijn reisblogs. Er was en is zoveel om dankbaar voor te zijn: voor mijn gezondheid die me geen strobreed in de weg legde om flink bepakt zeshonderd kilometer te stappen, zelfs als dat soms op lastige paden was.
Voor mijn lieve echtgenoot die mij dit ruimhartig gunde – ik denk dat je zulke mannen met een lampje moet zoeken. Of vrouwen for that matter.
Voor mijn gezin dat me ruimschoots de ruimte gaf om deze tocht aan te gaan.
Voor De Schaamtelozen die me maanden vrije tijd in de schoot wierpen. Weliswaar met de impact van een oerknal, maar het onbedoelde resultaat van die knal leidde er wel toe dat ik ineens zomaar tijd had voor een sabbatical.
En dat alles kristalliseerde zich uit in een enorm rustgevende gedachte:
ook zonder mij draait alles door
Gezin, school, werk, hypotheek, belastingen, de covidpandemie en de wereld, … ze
kunnen allemaal gerust een tijdje zonder mij. Best lang zelfs
Op zijn beurt is dat dan weer onlosmakelijk verbonden met de doorvoelde ervaring:
alles komt altijd goed
En zoniet dan toch.
Regen en zonneschijn, hitte en koude, euforie en dipjes, honger of dorst, schoonheid en saaie lelijkheid, onverwachte versperringen, verkeerd gelopen routes, onvindbare wegwijzertjes, muggen en andere steekdieren, natte schoenen, covid beperkingen,…
Aan uitdagingen geen gebrek op zo’n lange wandeltocht. En altijd weer kwam er hulp uit onverwachte hoek, waren er behulpzame mensen die niet liever deden dan bereidwillig een hand uitsteken om me – gevraagd of ongevraagd – te redden uit de grote of kleine nood.
De hartelijkheid en vrijgevigheid van zoveel mensen waren geweldig.
En na alle lelijkheid die ik had meegemaakt, was dit precies wat ik nodig had om weer te kunnen zien: ja, de meeste mensen deugen.
vrijgevigheid als levensles
De warme slaapzak die ik mocht overkopen na bijna doodgevroren te zijn in Noorwegen, de lift naar een supermarkt zes kilometer verder die wél open was want niet het slachtoffer van een gehackt kassasysteem, een paar nachtjes logeren om op adem te komen, warm eten dat zomaar gedeeld werd… Er kwam geen einde aan alle manna dat uit de hemel viel.
je kan meer dan je denkt
Had ik van tevoren precies geweten waar ik aan begon, dan had ik vriendelijk bedankt. Geef mijn portie maar aan Fikkie.
Maar je bent begonnen aan de tocht, en je blijft voet voor voet zetten om alle grote en kleine obstakeltjes te overwinnen. Dat geeft op het einde een haast onoverwinnelijk gevoel: ik heb het toch maar klaargepeeld!
Maar exact diezelfde tocht nog een keer? Thanks but no thanks. Geef mijn portie maar aan Fikkie.
het grote belang van de kleine dingen
Mijn dagelijkse fika – niet te verwarren met Fikkie – een bed, de overweldigende natuur, stromend water, een douche, een lief berichtje, afkoelen in het weldoende water van een postkaartmeer, wifi en dan de krant kunnen downloaden, ademen, ritueeltjes, pauzes, een sappige krokante appel, een handjevol noten vinden in een verdwaald zakje op de bodem van je rugzak als je scheurt van de honger … Al die dingen die soms zo vanzelfsprekend lijken? Dat zijn ze niet. Het is puur geluk.
Klik hier om verder te lezen op Martine haar blog.
|
